Ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες στο blogging και στην καθημερινότητα σου είναι η ελεύθερη έκφραση. Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο στους ανθρώπους που θα διστάσουν να γράψουν αυτό που θέλουν διότι πιστεύουν ότι οι αναγνώστες θα τους κρίνουν καθώς και 2 λόγους που δεν γράφεις αυθεντικά και πως να τους “αφήσεις” πίσω σου και να συνεχίσεις να γράφεις.
Αυτό είναι ένα guest άρθρο από τον Γιώργο Μπάκουλη – Baktoblog.com
Κανένας δεν θα ασχοληθεί όσο πιστεύεις
Η πρώτη παγίδα που πολύ πιθανό να πέσεις είναι ότι ο αναγνώστης του blog σου θα σκέφτεται για ώρες αυτά που έχεις γράψει ενώ παράλληλα θα σχηματίζει την αντίστοιχη γνώμη για σένα. Στην πραγματικότητα ο αναγνώστης είναι απορροφημένος από τη δικιά του πραγματικότητα και σπάνια θα μπει στον κόπο να ασχοληθεί τόσο πολύ με αυτά που γράφεις, τουλάχιστον στο βαθμό που νομίζεις εσύ.
Σχετικό βίντεο: Μην παίρνετε τίποτα προσωπικά
Αν θέλεις μάλιστα να υπολογίσεις τον πιθανό χρόνο που σε σχολιάζει, μπες στο google analytics επέλεξε τους δύο τελευταίους μήνες, δες τη μέση διάρκεια ενός “session” και διαίρεσε το διά 3. Αλλά και πάλι δεν θα κερδίσεις κάτι… μόνο φρένο θα βάλεις στον αυθεντικό εαυτό σου. Στην πραγματικότητα κανένας δεν θα ασχοληθεί όσο πιστεύεις, κανένας δεν θα σε κρίνει στο βαθμό που νομίζεις.
Η συμπεριφορά αυτή είναι απόλυτα φυσιολογική. Ο Michael J Formica MS εξηγεί σε ένα άρθρο του πως η διαρκής αναζήτηση αποδοχής από τον κοινωνικό μας περίγυρό είναι ένα ένστικτο το οποίο το έχουμε από την εποχή των παγετώνων. Εκείνη την εποχή αν δεν μας αποδεχόταν η φυλή μας , κινδυνεύαμε από πεινά και περιθωριοποίηση Την σημερινή εποχή όμως το πρωτόγονο αυτό ένστικτο δρα περισσότερο εναντίον μας, παρά υπέρ μας.
Τώρα ξέρεις ότι την επόμενη φορά που θα είσαι έτοιμος/έτοιμη να γράψεις και σκεφτείς “πως θα τους φανεί αυτό;” δρας με βάση ένα “outdated” ένστικτο. Παρατήρησε το την ώρα που συμβαίνει και συνέχισε να γράφεις.
“Δεν το έχω” “Είμαι μαζεμένος”
Πολλοί άνθρωποι συνδυάζουν την ελεύθερη έκφραση με τον ρόλο του “απίστευτου” και του “μυστηριώδους” που “λέει ακριβώς αυτό που σκέφτεται στα μούτρα του άλλου”. Η ελεύθερη έκφραση στην συγκεκριμένη περίπτωση έχει να κάνει με την μοναδική ταυτότητα του καθενός και όχι με μια ψεύτικη εικόνα που θέλεις να προβάλεις. Αν θεωρείς ότι είσαι μαζεμένος, προσάρμοσε το blog σου και τον τρόπο γραφής σου στα χαρακτηριστικά που πιστεύεις ότι έχεις και όχι σε αυτά που θα ήθελες να έχεις.
Το να προσπαθείς να γίνεις κάτι που δεν είσαι θα σου χάσει χρόνο και ενέργεια. Στην περίπτωση του blogging θα χάσεις κοινό, μιας και ο αναγνώστης περιμένει να είσαι αυθεντικός.
Αντίστοιχα μπορεί να πιστεύεις ότι “δεν το έχεις”. Αν νομίζεις κάτι τέτοιο πρέπει πρώτα να κάνεις την σωστή αξιολόγηση στον εαυτό σου. Για παράδειγμα η πρώτη και καλύτερη ερώτηση είναι “πόσα συχνά γράφω;”. Η δεύτερη είναι “πόσο συχνά ενημερώνω το blog μου;” γιατί όσο και να γράφουμε πρέπει κάποια στιγμή να δημοσιεύουμε τη δουλειά μας.
Ότι και να κάνεις μην βιαστείς να δηλώσεις “δεν το έχω”. Σχετικό κείμενο: Σταμάτα να λες “είναι δύσκολο,” γιατί δεν είναι!
Τι μπορείς να κάνεις;
Το κλειδί είναι η εξάσκηση, είτε αν έχεις κάνει σωστές εκτιμήσεις για τον χαρακτήρα σου είτε λάθος.
Αρκετές φορές κάνουμε λάθος εκτιμήσεις για το στυλ μας. Η εξάσκηση είναι το μέσο το οποίο θα σε βοηθήσει να ξεδιπλώσεις τον πραγματικό σου εαυτό που μπορεί να κρύβεται πίσω από την ταμπέλα “μαζεμένος” ή ότι άλλο πιστεύεις ότι είσαι. Οπότε άσε για λίγο τις ταμπέλες που βάζεις στον εαυτό σου και συνέχισε να γράφεις.
Το παράδοξο
Πρακτικά όταν δεν εκφράζεσαι ελεύθερα έστω και σε ένα μικρό βαθμό, στερείς από τον αναγνώστη, το προσωπικό σου στοιχείο αυτό που θα κάνει το blog σου ξεχωριστό.
Οπότε :
- Συνειδητοποίησε ότι ο φόβος ότι θα σε κρίνουν είναι ένστικτο που το έχουμε όλοι και…
- …συνέχισε να γράφεις!! 😛
