Μόλις έχω γυρίσει από καφεδάκι με τον γκουρού το blogging και την κοπέλα του. Ξές εσύ ποιος είσαι…. Έχω τρελά καλή διάθεση και καθότι σπάνια πλέον μιλάω με ενήλικους ανθρώπους για “σοβαρά πράγματα”, η γλώσσα μου έτρεχε ροδάνι και οι σκέψεις μου άλλαζαν με ταχύτητα φωτός. Δεν μπορείς καν να καταλάβεις την ψυχική μου κατάσταση εκείνη την στιγμή. Η απόλυτη ευφορία!
Αυτό είναι ένα guest άρθρο από την Αθανασία Τσενικλή – Creations with Fantasy
Και επειδή είμαι “σοβαρή γυναίκα / μάνα / σύζυγος / blogger” φυσικά η συζήτηση θα είχε να κάνει με τον καημό μου. Πως τα προλαβαίνουν όλα οι άλλες μανούλες που βλέπω στο Internet και εγώ νιώθω τόσο μα τόσο πίσω; Σαν σε αγώνα δρόμου και να φτάνω στην γραμμή του τερματισμού με κομμένη την ανάσα και σε φάση λιποθυμίας και με αίσθημα αποτυχίας. Δεν κοιτάω την θετική πλευρά όλων αυτών των ρόλων μου αλλά πάντα μα πάντα κάτι κάνω λάθος!
Λοιπόν δεν θα σε μιλήσω για τα πρώτα 3 γιατί σιγά μην είχες την φαγούρα να μάθεις τι σόι μάνα είμαι. Θα σου μιλήσω λίγο για τον ρόλο μου σαν blogger σε αυτόν τον κόσμο, όχι ότι είχες καούρα για αυτό αλλά οκ αυτό έχω να σε δώσω τώρα.
1ον. Αναρωτιέμαι, ποιος είναι ο ρόλος / σκοπός του blogging για την ανθρωπότητα; Πωωωωω τι είπααααα τωράααααα. Ναι ρε συ! γιατί γράφουμε; Μμμμμ να σε πω την αλήθεια δεν ξέρω και εγώ η ίδια. Εγώ είχα νιώσει την ανάγκη να μοιραστώ με κάποιον την μεγάλη μου αλλαγή από Ελλάδα στην Σουηδία και να έχω έστω και μέσα από μια οθόνη μια παρέα σαν να μιλάω με κάποιο φιλαράκι και να λέμε τα δικά μας. Μόνο που σε αυτήν την φάση εγώ μιλάω εγώ ακούω και φυσικά έχω πάντα δίκιο. Έτσι όπως είμαι στα αλήθεια… χωρίς να κρύβομαι πίσω από μια οθόνη.
Ξες τι νιώθω πλέον… ότι τρέχω σε ένα αγώνα δρόμου με τους αριθμούς. Πόσοι με διάβασαν, πόσα λαικ, πόσες καρδούλες, πόσα σχόλια; Γιατί ρε φίλε τόσο στρες; Γιατί να σκάμε έτσι ακόμα και γι αυτό; Φιλέ / φίλη blogger εκεί έξω, γράψε από την καρδιά σου και χέσε τους αριθμούς.
[clickToTweet tweet=”Blogging TIP #101: Φίλε / φίλη blogger εκεί έξω, γράψε από την καρδιά σου και χέσε τους αριθμούς.” quote=”Blogging TIP #101: Φίλε / φίλη blogger εκεί έξω, γράψε από την καρδιά σου και χέσε τους αριθμούς.”]
Όταν άρχισες δεν είχες σκοπό να γίνεις ο μέγα blogger, το έκανες για την πάρτι σου. Τι άλλαξε τώρα; Αν κάτι άλλαξε και κυνηγάς τους αριθμούς και σκας, τότε σίγουρα κάνεις λάθος. Και εσύ φίλε / φίλη αναγνώστη, δώσε λίγο λοβ ρε συ, να νιώσουμε κάποιοι κατιτίς σε αυτήν την ζωή! Για σένα γίνονται όλα στην τελική φάση βρε κουτό. Ένα σχόλιο, ένα σου λάικ, ένα σου σημάδι όπως λέει και ο Αντύπας
“Στείλε σε παρακαλώ ένα σου σημάδι μόνο
μια ελπίδα για να ζω, να παλεύω με τον πόνο
Ένα σου σημάδι μόνο, ένα σου σημάδι μόνο
ένα σου σημάδι μόνο για να ζω”
2ον. Αυτή η καταραμένη τελειότητα. Πόοοοσες και πόοοοσες διαφημίσεις και σεμινάρια και πορείες και μην πω τι άλλο. Ο καθένας είναι όπως είναι. Ναι είμαι blogger, ναι μου αρέσουν οι φωτογραφίες αλλά ρε συ δεν έχω την τέλεια μπιτζάμα (ξέρω δεν γράφεται έτσι αλλά με αρέσει που γεμίζει η λέξη με το ΜΠ) την καρό για να βγάλω πρωινή φωτογραφία στο κρεβάτι με το τέλειο σεντονάκι σατέν και όοοοοολα τα αστέρια τριγύρω μου. Επίσης δεν έχω μαλλί κομμωτηρίου και νύχι μανικιουρίστρας, τουτέστιν ΤΕΛΕΙΑ να δείξω. Έχω ακόμα την μπιτζάμα με τα αυγουλάκια τα τηγανητά σε ροζ μοβ απόχρωση και σεντονάκι βαμβακερό γιατί κάνει καλό στο δέρμα. Γιατί δηλαδή να νιώσω λιγότερο σημαντική γιατί δεν έχω καρό μπιτζάμα (να το πάλι!). Ξες τι χαρά είχα κάνει όταν με την έκανε δώρο η μανούλα μου; LIDL παρακαλώ και αντέχει ακόμα! Άσε που για να βγάλεις αυτήν την καταραμένη flat lay photo από ψηλά, πρέπει να κάνεις 10 με 15 λήψεις και πρέπει οπωσδήποτε να έχεις άντρα φωτογράφο, πράγμα που δεν έχω και νομίζω πρέπει να χωρίσω τελικά. Δεν θα μου χαλάσει αυτός την bloggoκαριέρα αγάπη μου επειδή δεν μπορεί να βγάλει μια αξιοπρεπέστατη φωτογραφία για το Instagram. Τστστστστσ. Μέχρι και διαζύγιο θα πάρουμε στο τέλος για χάρη μιας φωτογραφίας και τα λαικ της; Τι να λέμε τώρα;
3ον. Εάν ο μόνος στόχος στην καθημερινότητα σου μετά την υγεία σου και τα παιδιά σου / οικογένεια σου είναι το Blog σου, λυπάμαι αλλά κάπου κάτι έχει γίνει λάθος! Κάπου στο γλυκό σου μυαλουδάκι κάποιο κύτταρο έχει νεκρωθεί και κάαααατι δεν πάει καλά. Θέλεις να γίνεις διάσημος πάση θυσία; Άλλο αυτό και μεγειά σου με χαρά σου και σε βγάζω το καπέλο! Αλλά αγάπη, δεν νομίζω να γίνεται έτσι. Αναρωτιέμαι τελικά αν οι πολλές διαφημίσεις στα blog μας βοηθάνε ή μας ζαλίζουν! Δεν έχω κάτι άλλο να πω εδώ. Α έχω…. για χάρη του ξεχωριστού και του πρωτότυπου και του λαικ κράτα τα απόκρυφα και τα προσωπικά σου δεδομένα στην άκρη για σένα και τον καλό σου. Δεν νομίζω πως θέλει ο κόσμος να σε βλέπει στην τουαλέτα ενώ…. κάνεις το “λεπτό” σου πχ. Ούτε καν σαν ιδέα δεν το θέλω αυτό. Unfollow κατευθείαν μιλάμε!
4ον. Αγάπη μου προς τι ο ανταγωνισμός; Εάν θέλεις να ανταγωνιστείς σε κάτι γράψου σε κάποιο άθλημα. Δεν σου κλέβω, δεν μου κλέβεις, δεν μας κλέβει κανείς τις ιδέες. Οι ιδέες είναι εκεί έξω στο ιντερνετ ελεύθερες και όποιος θέλει κάνει ότι θέλει με τον τρόπο του. Έχουμε διαφορετικό κοινό και αν όχι το παρουσιάζουμε διαφορετικά. Προς τι τόση κακία και μίρλα… Namaste πουλάκι μου και πολλά οοοοοοοοοοοοομ. Στην τελική δεν ξέρεις τι γίνεται στο bloggoσπιτο του καθενός. Προς τι τόση παραφροσύνη και φασαρία. Ο καθένας το κάνει για την πάρτι του και πάλι. Βγάζεις κανένα όφελος από τους αριθμούς; Βγάζεις κανένα φράγκο (αν ναι πες μου και μένα πως…); Τότε; Αν ναι κάτσε και βγάλε αφρούς και με το δίκιο σου και πες με να σε βοηθήσω κιόλας να βγάλεις παραπάνω.
Συνεργασία και ομαδικότητα θέλει και αυτός ο χώρος όπως και κάθε άλλη δουλειά. Δες το σαν ποδοσφαιρική ομάδα, δεν μπορείς να είσαι μόνος απέναντι σε 11 αντιπάλους και να προσπαθείς να βάλεις γκολ! Δεν παίζει φιλαράκι με τίποτα. Αυτό είναι τιπ από το μεγάλο μου αγόρι που με έχει βάλει στο τριπάκι να βλέπω μπάλα. Δεν έχω τιπ σε γυναικείο ομαδικό σπορ. Λυπάμαι!!!
5ον και καλύτερο! Μην ξεχνάς πως γράφεις σε μια οθόνη και κρύβεις την πραγματικότητα σου. Το χάος στο σπίτι σου, το χάος στην κουζίνα σου, το χάος στα μούτρα σου, το χάος στο μυαλό σου. Γράφεις σε μια οθόνη αλλά πίσω από αυτήν την οθόνη υπάρχει ένας άνθρωπος, μια άλλη μανούλα/ γυναίκα, ένας άντρας / πατέρας, που ίσως να νομίζει πως όλα αυτά τα τέλεια που βλέπει στα ποστ σου, ότι είναι αληθινά. Αν είναι αληθινά, σε λέω μπράβο και σου βγάζω το καπέλο πρώτη και καλύτερη και σε εύχομαι καλή συνέχεια. Αν πάλι όχι, ίσως θα ήταν καλύτερα να σκεφτείς αυτό που προσφέρεις στον έξω κόσμο. Την τελειότητα του στησίματος των 15 λεπτών και των 20 λήψεων ή το τι θα μπορούσες να κάνεις αλλιώς; Ωραίο το στήσιμο και οι 800 λήψεις για να επιλέξουμε την τέλεια αλλά γιατί; και εγώ το κάνω σε άψυχα πράγματα όπως τα βιβλία και τα φαγητά μου, όχι όμως και για την ζωή μου και για το ποια είμαι.
Σου το λέω με όοοοολη μου την αγάπη και από την μέχρι τώρα εμπειρία μου. Και εγώ τα ίδια έκανα και ίσως κάνω. Δεν είμαι τέλεια εννοείται και μην νομίζεις ότι κράζω άλλους, κράζω πρώτα από ολους εμένα την ίδια. Τα γράφω όλα αυτά για να τα διαβάζω και εγώ μπας και βάλω μυαλό. Προσπαθώ ακόμα να χαλαρώσω και να γράφω σε yoloφάση mode. Είναι δύσκολο να εκθέτεις τον εαυτό σου εκεί έξω. Στην αρχή ξεκίνησα με όνειρα και ελπίδες και μεγάαααααλες επιθυμίες. Κάπου στα μισά απογοητεύτηκα και κώλωσα και στο τέλος είπα ότι δεν αξίζει τόση φρίκη για το τίποτα. Ακόμα και στο blog θα είμαι ο εαυτός μου και σε όποιον αρέσω. Δεν θα με νοιάζουν οι αριθμοί, δεν θα με νοιάζει το φαίνεσθαι, δεν θα με νοιάζει να δείξω ότι έχω την τέλεια οικογένεια και την τέλεια ζωή. Δεν υπάρχει το τέλειο ρε φίλε και αν υπάρχει είναι πολύ βαρετό! Δεν το γουστάρω.
Χαμογέλα βρε και δώσε στον κόσμο αγάπη και γέλιο που το χρειάζεται περισσότερο παρά συμβουλές του τύπου “10 τρόποι για να γίνει τέλειος“. Δείξε τον δρόμο αλλιώς. Ήδη έχουμε πολλούς που μας λένε τα ΠΡΕΠΕΙ και τα ΜΗ στην αληθινή μας ζωή, δεν χρειαζόμαστε και στην εικονική! Αναρχία στην τελειότητα και στο ότι να ναι!
Until next time…..
Namaste, χαμογέλα και πάρτο αλλιώς!
